Я за Ламаносава распісвацца не маю права :)

Мой сын жыве ў Нейпалсе. Займаецца нерухомасцю. Я яго папрасіў зрабіць відэаздымку ў Ласвегасе. Толькі не там, дзе тусуюцца багатыя моты, а на ўскрайках.

Ён мне здымку паказаў, але перакінуць на комп не даў, бо там нэндза горшая за нашы хрушчоўскія раёны.

"У соседей печки жарче и острее топоры. Даже солнце светит ярче на соседские дворы" ))

Асабліва мексіканцы ды кубінцы, японцы, кітайцы і іншыя ў ЗША :)

У Мінск заганяць ня трэба - самі пруць валам :)

Дазвольце з вамі не пагадзіцца. Дзесяткі і сотні тысяч нашых грамадзян, акрамя рускай, ведаюць ангельскую і польскую мову, разумеюць украінскую.

У маёй сям'і толькі я не вельмі прасунуты ў ангельскай, бо ў старэйшых класах меў у блізкіх сяброўках настаўніцу ангельскай мовы, якая мяне вучыла іншаму  :)

Што да рускай мовы, то гэта таксама наша багацце. Лепш не скажаш за М.В.Ламаносава:

«Карл Пятый, римский император, говаривал, что ишпанским языком с Богом, французским — с друзьями, немецким — с неприятельми, италианским — с женским полом говорить прилично. Но если бы он российскому языку был искусен, то, конечно, к тому присовокупил бы, что им со всеми оными говорить пристойно, ибо нашёл бы в нём ВЕЛИКОЛЕПИЕ ишпанского, ЖИВОСТЬ французского, КРЕПОСТЬ немецкого, НЕЖНОСТЬ италианского, сверх того богатство и сильную в изображениях КРАТКОСТЬ греческого и латинского языков»   

Моўная абмежаванасць - не рухавік, а перашкода

Польшча - краіна невялікая. І мова іхная не выконвае функцыі мовы міжнародных стасункаў.

Што да польскай літаратуры, то яна мае такі пах і смак, які пры перакладзе на іншыя мовы цалкам губляецца. У нейкім сэнсе такая ж каларытная мова і ў беларусаў. 

Але пераклады з іншых моваў на беларускую  - ніякія. Нават калі гэта рабілася майстрамі.

Наша мова не мае таго строю, які павінна мець мова для яе навукова-тэхнічнага выкрыстання. Яна - мова сялянская і не праходзла праз тыя этапы ўдасканалення, як мовы краін, дзе энергічна будаваліся капіталістычныя адносіны.

І гэта зусім не загана, бо яна чыстая і меладычная, як крынічка. У мнаганацыянальнай краіне, якой з'яўляецца Беларусь, далёка не ўсе гэта адчуваюць. Толькі адзінкі, накшталт Мулявіна. Але і таго з Данчыкам ці Барткевічам у моўным аспекце не параўнаць.

А наконт "зь" - у нас яно ніколі не прыжывецца, бо залішняе змякчэнне гукаў скажае сапраўдную гаворку

Дык а што вы хацелі? Зноў загнаць людзей у баразну?

У індустрыяльнай краіне так і назіраецца.

А інакш і быць ня можа. Мыж наглядзеліся на розныя цуды і ў лапці  абувацца не збіраемся.

Працэс паступовага вяртання да мовы пачаўся. Галоўнае, каб "скакуны" не нашкодзілі

Як гэта пры чым. Нават я не заўсёды разумею, чаму ўжваюцца гэтыя "зь" і іншая брыдота.

Руская мова - гэта лакаматыў, які выцягнуў нас на належны тэхналагічны ўзровень, даў магчымасць азнаёміцца з сусветна прызнанай літаратурай і творчасцю.

Абуцца ў лапці і распускаць соплі пра "занядбанасць" стала модным цяпер, а не пры саветах

Ня ведаю, пра якую вёску вы, Уладзімір, гавораце. Я пра сваю радзіму - мястэчка Даўгінава, дзе летам бываю даволі часта.

Магу вам засведчыць, што моладзі там становіцца ўсё больш і больш. Мінчукі перабудавалі бацькоўскія хаты і цэлае лета там праводзяць з дзецьмі ды ўнукамі.

Пабудаваны маркет не горш любога мінскага з поўным асартыментам тавараў. Працуюць яшчэ 5 магазінаў, 2 кафэ. Будуецца рэстаран.

Ды і ў маленькіх вёсках на Віліі таксама паступова аднаўляецца жыццё ў некалькі іншым варыянце, чым раней.

Я там размаўляю з суседзямі і знаёмымі толькі на беларускай мове. На ёй жа праходзіць служба ў вялікім касцёле, дзе дзяцей не менш за дарослых. Усе там размаўляюць на беларускай мове і спяваюць на ёй.

Вось так

Национальное кадило везде одинаково. Однако они понимают, что великие нации и их языки более продвинуты и способствуют постижению большего объёма знаний молодёжью. А свой язык и традиции они используют для себя и своей культуры. Однако, если сосед поедет втихаря во Францию отовариваться, то с ним разговаривать не станут.

А эти курсы, аттестации и всё остальное в условиях, когда человек не обучен с детства - профанация. Почему свядомые навязывают пещерный идиотизм - ясно. Им не нужны продвинутые люди. Ими сложно управлять.

Юра, я тоже 15 лет занимался в том числе и кадровой работой в МЧС и имею достаточное представление о том, каковы бы были последствия.

Экзамен на знание государственного языка и его практическое использование - не совсем одинаковые вещи.

Думаю, что и любовь к Родине присуща также тем, кто не учился белорусскому языку.

Мой зять, проживая в Люксембурге более 15 лет, знает только один из государственных - немецкий. В том же статусе там и французский. Но это не значит, что чванливые люксембуржцы (у них есть свой суррогатный язык) заставляют всех его изучать и пользоваться. Это дело их достоинства - знать родной язык. Повторяю, их, а не всех, кто там живёт и работает.

У нас - та же ситуация. 

  

Мова палешукоў заўсёды адрознівалася, бо ў ёй многа яцвяжскіх элементаў. Гэта мова прыйшла аж з тых часоў, калі яцвялі жылі ў Прусіі

Ты, Виктор, рассуждаешь правильно. Но я как бывший госуправленец не вижу конструктива в том, чтобы затеять переучивание и доучивание. Это превратится в фикцию.

Другое дело - разработать государственную программу на среднесрочный период и постепенно вернуть школьное образование в нужное русло.  В Минкульте, Минобре и др. можно ввести обязаловку в знании языка хоть сейчас. Этим не навредишь однозначно.

Я таксама многа гадоў не карыстаўся. А гадоў 5 таму пачаў пісаць нататкі пра дзяцінства і зразумеў, што нічога не забыўся. Як на рускай мове пісаць пра тое, што рабілася ў іншым моўным асяродку.

Адным словам, хто хоча і практыкуе, той будзе ведаць, а сілком заганяць людзей у моўны адстойнік ня трэба.

Пад "трасянакай" трэба разумець на усходзе - элементы рускай, а на захадзе - польскай моваў.  Дастаткова прааналізаваць паходжанне некаторых слоў і раўнавага ўплыву і тых і тых - роўнавялікая

В тех кругах, где решаются языковые и культурологические проблемы, большинство знает мову. "ТвОрцам" же хочется во власть. Не по Сеньке шапка, но хочется.

Наскоком в отношении остальных - только навредим. В аппаратах отраслевых министерств и у военных подавляющее большинство не знает белорусского языка, и брать людей на колено - контрпродуктивно. Даже у соседей успокоились.

Ареал использования белорусского языка с пользой для развития страны таков, что достаточно постепенно вернуться к школьному образованию  50 - 60-х и всё образуется. Деревня же разговаривает на белорусском 

 

Я скончыў школу ў 1965 годзе і матэматыку здаваў у элітны МРТІ на беларускай мове. Выкладчык Харытоненка ўсміхнуўся, некалькі разоў прасіў мяне паўтарыць слова "вытворная" (производная) і паставіў выдатную адзнаку.

Выкладанне ў школах прадметаў на беларускай мове не зашкодзіла навучанню ў ВНУ, бо мы і рускую ведалі ня горш.

В 50 - 60-х годах проблемы белорусского языка не существовало, так как преподавание в белорусских школах всех предметов велось на белорусском языке при нормальном знании русского языка теми, кто собирался поступать в ВУЗы. Возвращение к этой практике имеет сложности, но вполне реализуемо.

Небольшая часть школ в городах так и называлась - русскими. Их учредили потому, что в Белоруссию на новостройки приехало много представителей союзных республик. Их дети не знали белорусского и навязывать его изучение никто не собирался.

Никто в стране русификацией не занимался. Урбанизация сделала своё дело в системе образования, однако в культурном отношении всё оставалось на нормальном уровне. У нас огромное количество белорусских профессиональных и самодеятельных коллективов, издаются газеты и журналы.  Белорусские фольклорные коллективы получили достаточно широкую известность. Они не вылезают из-за границы.

Проблему я больше вижу в том, что вместо пропаганды литературной белорусской мовы, отдельные умники стали употреблять "тарашкевицу" и другие суррогаты. Это способствует превращению её в "трасянку".