Уся тэхнічная тэрміналогія ідзе да славян з захаду. Спачатку ад немцаў, цяпер ад англасаксаў

Давайте посчитаем количество разнообразной терминологии, пришедшей к англосаксам из латыни и греческого и глубокомысленно выведем отсюда извечную отсталость англосаксов)))

Казаць пра "чыстых джэнтльмэнаў", у якіх "была магчымасць" - гэта дзіцячы сад. Кепскаму танцору ўсё замінае

Опять же не «ўсё». А конкретно – этические основы общества. У нас и богоизбранных атлантов эти основы разные. Им их высокая мораль позволяет относится к человеку, как к двуногой скотине. А наша отсталая мораль нам этого не разрешает.

тэхнічная перавага абумоўленая ня гэтым, а большым розумам

Вот уж действительно – детский сад. Оказывается у англосаксонских дяденек больше всяких плюшек, потому, что англосаксонские дяденьки умнее))

 

якія, к бесу, карціны, які класіцызм

Запретить к бесу всю западную попсу и голливудский мусор, крутить советское кино и музыку! «Средний славянин» примет это с восторгом. Слушаю последнее время российский «Маяк»: там последнее время практически вся музыка – советская эстрада 50-х-80-х годов. И никаких протестов от «среднего славянина» пока не слышно.

грамадства, на якім Вы ставіце крыж, вынайшла і працягвае вынаходзіць усю тэхніку, з дапамогай якой Вы цяпер жывяце, перасоўваецеся, стасуецеся і нават абараняецеся; большасць мастацкіх твораў, якія ведае сярэдні славянін

Ну это Вы погорячились про "всю технику". Значительная её часть появилась в западном обществе, это да. Но ведь заниматься изобретательством гораздо сподручнее, когда ты - сытенький чистенький джентльмен и от тяжёлого физического труда тебя избавили негры с папуасами. А вот у советских "ватников" такого дармового трудового ресурса не было, и тем не менее после сталинской индустриализации по техническому уровню СССР если и отставал от Запада, то не так уж и значительно, а в некоторых отраслях (военной, космической, атомной) и опережал. Кроме того Вы почему-то забыли о японцах и прочих южноазиатских "тиграх", в чьей отсталой конфуцианской этике буржуазные ценности индивидуализма и конкуренции занимают мягко говоря не первое место, что как ни странно не мешает им изобретать кое-какую технику, пользоваться которой не брезгуют "сверхчеловеки" из самых богоизбранных держав.

Насчёт произведений искусства Вы ещё больше погорячились. Почти все самые значительные художественные европейские стили от романики и готики до барокко появились в добуржуазную эпоху. Кроме разве что классицизма. Да и этот последний выражает скорее не буржуазный дух, а реакцию традиционной Европы на этот дух. Во всей классической русской литературе Вы вряд ли найдёте воспевание конкуренции, "священной частной собственности" и прочих буржуйских священных коров. Последний большой стиль эпохи Модерна - соцреализм - тоже основан явно на совсем других ценностях. Так что мне остаётся теряться в догадках - без каких-таких шедевров буржуинского искусства среднему славянину жизнь не мила. Без мазни современных постмодернистов, что ли?


Адзіная дапамога, якую моцныя могуць даць слабым - загрузіць тых развіваючай працай

Пазбавіцца ад бруду ды непарадку ўва ўласным доме - мэта ўпаўне рэалістычная. Ўва утопію яна ператворыцца тады, калі вы пачнеце марыць накінуць свае парадкі ўсім ў якасці універсальных і адзіна-правільных.

Я не пацыфіст і не адмаўляю вайну, як такую. Яна безумоўна ёсць неад’емным элементам людзкога існавання, калі мае натуральнае абмежаванне ў выглядзе процілеглага полюсу дыялектычнае пары "вайна – мір". Таму любая сацыяльная супольнасць – ад сям'і да дзяржавы – натуральна імкнецца выціснуць вайну па-за свае межы. Вайна ўнутры супольнасці, татальная вайна бяз межаў – вось што страшна.

Не толькі можа быць, але і існуе ад пачатку 90-х. Але заходняя алігархічная мадэль ў Расіі наўрад ці доўга працягне з тае ж самае прычыны – разломвае грамадзтва, бо перасягае ўсе сацыяльна-прыймальныя “нормы” эксплуатацыі. Вось цяпер мы і назіраем прыкметы вяртання ад алігархіі да традыцыйнага “центроверха”.

Ваша пазіцыя "спасение утопающих – дело рук самих утопающих" азначае толькі адно – на існаванні грамадзтва ставіцца крыж. Такую пазіцыю можа сабе дазволіць толькі абстрактны індывід, абсалютна аўтаномна ад ўсяго вісячы ў сферычным вакууме, як біблейскі Іегова. Рэальная чалавечая асоба без сацыяльнае супольнасці ні ўзнікнуць, ані існаваць не можа. А найпершым сацыяльным імператывам ёсць салідарнасць і дапамога моцных слабым.

ці сапраўды яе падманваюць і эксплуатуюць, або ўсё ж яна сама паддаецца і пагаджаецца на гэта?

З такім жа поспехам можна задацца пытаннем: а ці сапраўды ахвяра насільства і рабунку ў цёмным перавулку такая ўжо ахвяра, а можа яна сама папрасіла, каб ёй сунулі нож пад рабрыну, праламілі чэрап ды адабралі кашалёк.

Няўжо не адчуваеце, наколькі па-каннібальску гучыць такое "пытанне"?!

Слушна адносна Расіі постпятроўскай ды постсавецкай. А ў СССР прыродная рэнта размяркоўвалася зладнага раўнамерна, не выключаючы, натуральна, і сібірскіх абарыгенаў

Фернан Бродель

Александр Зиновьев

Владимир Крылов

"хтосьці камусьці штосьці абавязаны" - гэта не сацыялізм, а sine qua non любое сацыяльнае супольнасці. Альтэрнатывай такому "сацыялізму" можа быць толькі "вайна ўсіх супраць усіх".

У выпадку постсавецкіх краін, не маючых каланіяльных тэрыторый для выпампоўвання сродкаў, эксплуатаванай "перыферыяй" могуць быць толькі ўласныя сацыяльныя "нізы", што нам і дэманструе ўся постсавецкая гісторыя, за выняткам Беларусі.

Захад гэта, паводле Фернана Брадэля, Аляксандра Зіноўева ды Ўладзіміра Крылова, "сістэма-кентаўр", дзе капіталістычнае "ядро" існуе коштам эксплуатацыі краін перыферыі. Тут прынцыпова не можа быць агульнага развіцця сістэмы, як цэлага.

Чыста тэарэтычна валоданне можа быць няроўным спажыванню. Але ў выпадку заходніх эліт, і сучасных, і перыяду "ўздыму і росквіту", адно амаль аўтаматычна азначае і другое.

Толькі з 2008 па 2015 доля валодання сусветным багаццем 1℅ насельніцтва павялічылася з 44℅ да 52℅. А Вы кажаце "няма неадэкватнага спажывання ў эліт"

Запэўніць "нізам" пражытачны мінімум - эта праграма-мінімум мадэлі. Але ёй не абавязкова гэтым абмяжоўвацца. Няхай сабе па меры ўзрастання тэхналагічнага ўзроўню ВУП расце - лепей накіраваць ўзрослыя прыбыткі на агульнанацыянальнае развіццё, чым пераразмеркаваць іх ў карысць гіперспажывання эліты.