Але ў любым выпадку ён садзейнічаў легітамізацыі існавання незалежнай Беларусі. Ды і яго клопаты пра сваіх жаўнераў ужо пасля вайны - таксама на яго карысць, як маральнага чалавека.

Ставіць помнікі ці не - вырашецца або на дзяржаўным узроўні, або на лакальным. На лакальным узроўні вырашаецца, якую вуліцу назваць іменем героя або выбітнага чалавека. Таму я цалкам дапускаю, што помнікі могуць стаяць усім рускім князям. І іх імёнамі могуць быць названы вуліцы. Падабаецца нам ці не - гэта вырашае канкрэтная лакальная грамадская ці дзяржаўная супольнасць.

У якасці выбітнай асобы. Для адных. А для кагосьці ў якасці героя. Думаю, што будуць і вуліцы імя Булак-балаховіча, як у Польшчы.

Асабіста я да гістарычных героеў стаўлюся стрымана, разумеючы, што святых не было. Але нацыя мусіць жыць у сваіх каардынатах, а не ў каардынатах суседзяў.

Вось былі рускія князі, якія ваявалі адзін з адным і рэзалі адзін аднаго. Вы як прапануеце іх размяжоўваць на герояў і негерояў? Юрый Далгарукі, які ваяваў з усімі сваімі суседзямі, ён герой ці не?

Кожны з іх змагаўся за Беларусь. Як яны яе бачылі. Таму я шаную і Чарвякова і Балаховіча. У чым тут шызафрэнія? Шызафрэнія лічыць у Беларусі героем Суворава. Не маю нічога супраць Суворава, як расійскага героя, але пры чым тут Беларусь?

А гэтыя нашы. З усімі іх хібамі і станоўчымі якасцямі.

Але Булак-Балаховіч - гэта адзін з тых, хто застанецца ў беларускай гісторыі. Пэўныя ў яго былі пазіцыі ці не.

А вы і не разбірайцеся. Я ўвогуле не ведаю, чаму вы тут пакідаеце каментары.

По дороге туда встретили капитана-балаховца. Он спросил: — Кого ведете?

— Евреев…

— Расстрелять их.

С нами был еще один еврей — Маршалкович. Конвоиры приказали спустить исподние штаны и лизать друг другу задницы. Потом также заставили мочиться друг другу в рот и делать другие мерзости… А мужиков собрали вокруг и приказали за всем этим наблюдать… Заставляли нас делать половой акт с телкой. Изнасиловали нас и напаскудили нам на лица… Блюменкранк не мог перенести издевательств и просил, чтобы его застрелили. Маршалкович еще болеет после перенесенных издевательств (М. Кабановский, «Генерал Станислав Булак-Балахович», Варшава, 1993).

Самае цікавае, што аўтар гэтага недакладна перакладзенага кавалка Кабаноўскі там жа піша, што пацярпелыя жыды не ведалі, хто з іх здзекваўся, пятлюраўцы ці балахоўцы, таму ў тэксце ўсюды было напісана "казакі".

Цяпер заходзім на сайт Улодава (польскае мястэчка, дзе ўсё гэта адбылося) і чытаем:

W 1920 r. oddziały ukraińskie Petlury dokonały w mieście mordu 46 Żydów.

Так што трэба яшчэ разабрацца, бо хутчэй за ўсё, гэта былі пятлюраўцы, а не балахоўцы.

Я - беларус. Вы ж да Беларусі маеце толькі часовае тэрытарыяльнае дачыненне. Вам бы свой адукацыйны ўзровень павысіць, пачытаць пра таго ж Балаховіча, у якога першая жонка была жыдоўка. Тады б не пісалі трызненне пра "антысеміцкіх герояў".

Савінкаў - Балаховічу: „Gdybym był wiedział, że o Białą Ruś chodzi, nigdy w życiu bym nie poszedł!”.

W pięć dni później, 16 listopada 1920 r. w Mozyrzu Stanisław Bułak Bałachowicz ogłosił powstanie Białoruskiej Republiki Ludowej (bis) z uczestnikiem pierwszego Zjazdu Wszechbiałoruskiego – Wiaczesławem Adamowiczem seniorem jako premierem na czele. Bułak-Bałachowicz ogłosił się wówczas Naczelnym Wodzem Białorusi. Niezwykle charakterystyczna była reakcja Borysa Sawinkowa na wieść o tej deklaracji, zgodnej przecież z punktami umowy sierpniowej, którą sam zawarł z Bałachowiczem. Według podpisanej odręcznie relacji Stanisława Bułak-Bałachowicza Borys Sawinkow miał mu wykrzyczeć w twarz: „Gdybym był wiedział, że o Białą Ruś chodzi, nigdy w życiu bym nie poszedł!”

У люстэрка лепш паглядзіцеся. А там - звычайны хам. Прывыклі тут нас - беларусаў брудам паліваць, бо некаму адказаць такім хамам, як вы.

Бачу, што н/в. Спачуваю.

Якія савецкія беларусы ў ХХІ стагоддзі? Час ідзе наперад і з вышыні гадоў можна ацаніць і Булак-Балаховіча і Іваноўскага з Кушалем. Гэта частка нашай гісторыі. так жа, як і Чарвякоў ці Ігнатоўскі. Усім месца знойдзецца.

А з Катоўскага ці Будзённага не варта рабіць белых і пухнатых, на грамадзянскай вайне такіх не бывае.

Чаму я ў гэтай тэме - зразумела. А што тут робіце вы з манкуртам без твару?

Падтрымаю гісторыка Алега Дзярновіча, які сказаў наступнае:

Бясспрэчна, гэта супярэчлівая асоба. Але генералу давялося жыць у супярэчлівы час, калі даводзілася ледзь не штомесяц рабіць выбар і думаць не толькі пра сябе, але і пра тых людзей, якія даверылі табе свае жыцці. Бясспрэчна і тое, што Булак-Балаховіч пакінуў след у гісторыі Беларусі. Мы не павінны замоўчваць асобныя факты ягонай дзейнасці, але таксама не павінны забывацца на эпоху, на якую прыпалі гады ягонага жыцця і змагання. Беларусам ёсць за што шанаваць генерала Станіслава Булака-Балаховіча, бо ён, як мог, супрацьстаяў бальшавіцкай навале.

Булак-Балаховіч варты публічнага ўшанавання. І гэты час настане.”

Манкурты ўсе такія хамы, як вы?

Ну вось і не трэба пхаць нос у нашу Расію, якая знаходзіцца ў Саюзнай дзяржаве з Беларуссю. Самі разбярэмся ў сваіх героях.

Мы спецыяльна паселім вас на вуліцы імя Булак-Булаховіча.

А той жа Будзённы ці Катоўскі не бандзіты былі? Але ж і шыльды вісяць і вуліцы названы. Чым Балаховіч, які загінуў у баі з нямецкімі фашыстамі, горш за іх?

Які народ - такія і героі.

Я нікуды не хаваўся, жыву і пішу тое, што лічу патрэбным. А вось вы - сапраўды херой. Вяртайцеся ў Расію, патрыёт.

Па крайней меры, загінуў як герой у баі з нямецкімі нацыстамі.